10. وقتی یعقوب دختر دایی خود، راحیل را دید كه با گلّه آمده است، بر سر چاه رفت. سنگ را از دهانهٔ چاه كنار زد و گوسفندان را آب داد.
11. سپس راحیل را بوسید و از شدّت خوشحالی گریه کرد.
12. یعقوب به راحیل گفت: «من خویشاوند پدرت و پسر ربكا هستم.»راحیل دوید تا به پدرش خبر دهد.
13. وقتی لابان خبر آمدن خواهر‌زاده‌اش یعقوب را شنید، به استقبال او دوید. او را در آغوش كشید و بوسید و به خانه آورد. یعقوب تمام ماجرا را برای لابان شرح داد.
14. لابان گفت: «تو در حقیقت از گوشت و خون من هستی.» یعقوب مدّت یک ماه در آنجا ماند.
15. لابان به یعقوب گفت: «تو نباید به‌خاطر اینکه خویشاوند من هستی، برای من مفت كار كنی. چقدر مزد می‌خواهی؟»
16. لابان دو دختر داشت. اسم دختر بزرگ لیه و اسم دختر كوچک راحیل بود.
17. لیه چشمان قشنگی داشت، ولی راحیل خوش اندام و زیبا بود.
18. یعقوب راحیل را دوست می‌داشت. بنابراین به لابان گفت: «اگر اجازه دهی با دختر كوچک تو راحیل ازدواج كنم، هفت سال برای تو كار می‌كنم.»
19. لابان در جواب گفت: «اگر دخترم را به تو بدهم، بهتر از این است كه به دیگران بدهم. همین‌جا نزد من بمان.»
20. یعقوب برای اینکه با راحیل ازدواج كند، هفت سال در آنجا كار كرد. امّا چون راحیل را خیلی دوست می‌داشت، این مدّت به نظرش مانند چند روز بود.
21. بعد از این مدّت یعقوب به لابان گفت: «وقت آن رسیده است. دخترت را به من بده تا با او عروسی كنم.»
22. لابان مجلس عروسی برپا كرد و همهٔ مردم آنجا را دعوت كرد.
23. امّا در آن شب لابان به جای راحیل، لیه را به یعقوب داد و یعقوب با او همخواب شد.
24. (لابان كنیز خود زلفه را به دخترش لیه بخشید.)