13. مادرش گفت: «پسرم بگذار هرچه لعنت برای توست به گردن من بیفتد. تو فقط آن چیزی كه من می‌گویم انجام بده. برو و آنها را برای من بیاور.»
14. پس او رفت و بُزغالهها را گرفت و برای مادرش آورد. مادرش از آنها غذایی را كه پدرش دوست می‌داشت پخت.
15. سپس او بهترین لباسهای عیسو را كه در خانه بود آورد و به یعقوب پوشانید.
16. همچنین با پوست بُزها بازوها و قسمتی از گردن او را كه مو نداشت پوشانید.
17. سپس آن غذای خوشمزه را با مقداری از نانی كه پخته بود به او داد.
18. یعقوب نزد پدرش رفت و گفت: «پدر!»او جواب داد: «بله، تو كدام‌یک از پسران من هستی؟»
19. یعقوب گفت: «من پسر بزرگ تو عیسو هستم. كاری را كه به من گفته بودی انجام دادم. لطفاً بلند شو بنشین و غذایی را كه برایت آورده‌ام بگیر و از خدایت برایم طلب بركت كن.»
20. اسحاق گفت: «پسرم، چطور توانستی به این زودی آن را آماده كنی؟» یعقوب جواب داد: «خداوند خدای تو، مرا كمک كرد.»
21. اسحاق به یعقوب گفت: «جلوتر بیا تا بتوانم تو را لمس كنم تا ببینم آیا واقعاً تو عیسو هستی؟»
22. یعقوب جلوتر رفت. اسحاق او را لمس كرد و گفت: «صدای تو مثل صدای یعقوب است. امّا بازوهای تو مثل عیسوست.»
23. او نتوانست یعقوب را بشناسد چونكه بازوهای او مثل بازوهای عیسو مو داشت. او می‌خواست برای یعقوب دعای بركت بخواند
24. ولی باز از او پرسید: «آیا تو واقعاً عیسو هستی؟»او جواب داد: «بله، من عیسو هستم.»
25. اسحاق گفت: «مقداری از آن غذا را برای من بیاور تا بخورم و بعد از آن برای تو دعای بركت بخوانم.» یعقوب، غذا و مقداری هم شراب برای او آورد.
26. اسحاق بعد از خوردن و نوشیدن به او گفت: «پسرم، نزدیکتر بیا و مرا ببوس.»
27. همین كه آمد تا پدرش را ببوسد، اسحاق لباسهای او را بو كرد. پس برای او دعای بركت خواند و گفت: «بوی خوش پسر من، مانند بوی مزرعه‌ای است كه خداوند آن را بركت داده است.
28. خدا از آسمان شبنم و از زمین فراوانی نعمت و غلاّت و شراب فراوان به تو بدهد.
29. قومهای دیگر بندگان تو باشند و ملّتها در مقابل تو تعظیم كنند. بر خویشاوندان خود حكمرانی كنی و فرزندان مادرت به تو تعظیم نمایند. لعنت بر کسی‌که تو را نفرین‌كند و متبارک باد كسی‌كه برای تو دعای خیر كند.»
30. دعای بركت اسحاق تمام شد. همین‌كه یعقوب از آنجا رفت، برادرش عیسو از شكار آمد.