7. وقتی مردمان آنجا دربارهٔ همسرش پرسیدند، گفت كه او خواهر من است. او نمی‌خواست بگوید كه ربكا همسرش است چون می‌ترسید او را بكشند تا ربكا را كه زن بسیار زیبایی بود بگیرند.
8. مدّتی از سكونت اسحاق در آنجا گذشت، روزی پادشاه ابی‌ملک، از پنجرهٔ اتاقش به بیرون نگاه می‌كرد. او دید كه اسحاق و ربكا مشغول عشق‌بازی هستند.
9. ابی‌ملک دستور داد اسحاق را آوردند و به او گفت: «این زن همسر تو می‌باشد، چرا گفتی خواهر توست؟»او جواب داد: «فكر كردم اگر بگویم او همسر من است، مرا خواهند كشت.»
10. ابی‌ملک گفت: «این چه‌كاری بود كه با ما كردی؟ ممكن بود یكی از مردان من به آسانی با همسر تو همخواب شود. در آن صورت تو مسئول گناه ما بودی.»
11. ابی‌ملک به تمام مردم اخطار كرد كه هركس با این مرد و همسرش بدرفتاری كند، كشته خواهد شد.
12. اسحاق در آن سرزمین زراعت كرد و در آن سال صد برابر آنچه كاشته بود محصول به دست آورد. چون خداوند او را بركت داده بود.
13. او مرتّب ترقی می‌كرد و مرد بسیار ثروتمندی شد.
14. چون او گلّه‌های گاو و گوسفند و خدمتکاران بسیاری داشت، فلسطینیان به او حسادت كردند.
15. آنها تمام چاههایی را كه غلامان پدرش ابراهیم در زمانی كه زنده بود كنده بودند، پُر كردند.
16. ابی‌ملک به اسحاق گفت: «تو از ما قویتر شده‌ای، پس كشور ما را ترک كن.»
17. بنابراین اسحاق از آنجا رفت و اردوی خود را در اطراف وادی جرار برپا كرد و مدّتی در آنجا ماند.
18. او چاههایی را كه در زمان ابراهیم كنده شده بود و فلسطینیان آنها را بعد از وفات ابراهیم پُر كرده بودند، دوباره كند و همان اسمی را كه ابراهیم بر آن چاهها گذاشته بود، دوباره بر آنها گذاشت.
19. غلامان اسحاق در وادی جرار چاهی كندند كه آب داشت.
20. شبانان جرار با شبانان اسحاق دعوا كردند و گفتند: «این آب مال ماست.» بنابراین اسحاق اسم آن چاه را «دعوا» گذاشت.
21. غلامان اسحاق چاه دیگری كندند. به‌خاطر آن دعوای دیگری درگرفت. پس او اسم آن چاه را «دشمنی» گذاشت.