24. دختر گفت: «پدر من بتوئیل پسر ناحور و مِلكَه است.
25. در خانهٔ ما، كاه و علوفهٔ فراوان، و جا برای استراحت شما هست.»
26. پس آن مرد زانو زد و خداوند را پرستش نمود.
27. او گفت: «سپاس بر خداوند، خدای آقایم ابراهیم كه با وفاداری وعده‌ای را كه به او داده است، حفظ كرده است. خداوند مستقیماً مرا به خانهٔ اقوام آقایم راهنمایی كرده است.»
28. دختر به طرف خانهٔ مادرش دوید و تمام ماجرا را تعریف كرد.
29. ربكا برادری به نام لابان داشت. او به طرف بیرون دوید تا به چشمه‌ای كه مباشر ابراهیم در آنجا بود، برود.
30. او حلقهٔ بینی و دست‌بندها را در دست خواهرش دیده بود و شنیده بود كه آن مرد به دختر چه گفته است. او نزد مباشر ابراهیم كه با شترهایش كنار چشمه ایستاده بود رفت و به او گفت:
31. «با من به خانه بیا. تو مردی هستی كه خداوند تو را بركت داده است. چرا بیرون ایستاده‌ای؟ من در خانه‌ام برای تو جا آماده كرده‌ام و برای شترهایت هم جا هست.»
32. پس آن مرد به خانه رفت و لابان شترهای او را باز كرد و به آنها كاه و علوفه داد. سپس آب آورد تا مباشر ابراهیم و خادمان او پاهای خود را بشویند.
33. وقتی غذا آوردند، آن مرد گفت: «من تا منظور خود را نگویم غذا نخواهم خورد.»لابان گفت: «هرچه می‌خواهی بگو.»
34. او گفت: «من مباشر ابراهیم هستم.
35. خداوند، بركت و ثروت فراوان به آقایم عطا كرده است. به او گلّه‌های گوسفند، بُز و گاو و همچنین نقره و طلا و غلامان و كنیزان و شتران و الاغهای زیاد داده است.