4. وقتی اسحاق هشت روزه شد، ابراهیم همان‌طور كه خدا به او دستور داده بود، او را ختنه كرد.
5. وقتی اسحاق متولّد شد ابراهیم صد ساله بود.
6. سارا گفت: «خدا برای من شادی و خنده آورده است و هركه این را بشنود با من خواهد خندید.»
7. سپس اضافه كرد: «چه كسی می‌توانست به ابراهیم بگوید كه سارا بچّه شیر خواهد داد؟ چون من در موقع پیری او پسری برایش زاییده‌ام.»
8. بچّه بزرگ شد و در روزی كه او را از شیر گرفتند، ابراهیم مهمانی بزرگی ترتیب داد.
9. یک روز اسماعیل- همان پسری كه هاجر مصری برای ابراهیم زاییده بود- به اسحاق پسر سارای می‌خنديد.
10. سارا آنها را دید و به ابراهیم گفت: «این كنیز و پسرش را بیرون كن. پسر این زن نباید از ارث تو كه فقط باید به اسحاق برسد هیچ سهمی ببرد.»
11. این موضوع ابراهیم را بسیار ناراحت كرد چون اسماعیل هم پسر او بود.
12. امّا خدا به ابراهیم فرمود: «دربارهٔ پسر و كنیزت هاجر نگران نباش. هرچه سارا به تو می‌گوید انجام بده. زیرا نسلی كه من به تو وعده داده‌ام از طریق اسحاق خواهد بود.
13. من به پسر كنیز تو هاجر هم فرزندان زیادی خواهم داد. از او هم ملّت بزرگ به وجود خواهد آمد چون او هم پسر توست.»
14. روز بعد، صبح زود ابراهیم مقداری غذا و یک مشک آب بر پشت هاجر گذاشت و او را با پسر بیرون كرد و هاجر آنجا را ترک كرد و رفت. او در بیابانهای بئرشبع می‌گشت.
15. وقتی آب تمام شد، پسر را زیر یک بوته گذاشت
16. و خودش به اندازهٔ صد متر از آنجا دور شد. به خودش می‌گفت، «من طاقت ندارم مردن پسرم را ببینم» و همان‌طور كه آنجا نشسته بود، شروع كرد به گریه‌كردن.
17. خدا، صدای گریهٔ پسر را شنید. فرشتهٔ خدا از آسمان با هاجر صحبت كرد و گفت: «ای هاجر، چرا پریشانی؟ نترس. خدا گریهٔ پسر را شنیده است.