1. ای خداوند، تو خدای انتقام گیرنده هستی،خشم خود را آشکار ساز!
2. ای داور جهان، برخیزو متکبّران را به سزای كارهایشان برسان.
3. خداوندا، تا به کی شریران موفّقو کامران خواهند بود؟
4. تا به کی جنایتکاران بر خود خواهند بالیدو بر کارهای خود افتخار خواهند نمود؟
5. خداوندا، آنها قوم تو را از بین می‌برندو به آنانی که به تو تعلّق دارند، ظلم می‌کنند.
6. بیوه زنان و یتیمانو غریبانی را که در این سرزمین زندگی می‌کنند، می‌کشند.
7. می‌گویند: «خداوند نمی‌بیندو خدای اسرائیل متوجّه نمی‌شود.»
8. ای قوم من، چقدر نادان هستید،کی می‌خواهید بفهمید؟
9. آیا خدایی که گوش را به ما داد، نمی‌شنود!و یا خدایی که چشم را آفرید، نمی‌بیند؟
10. او که ملّتها را سرزنش می‌کند، آیا آنان را مجازات نخواهد کرد؟آیا او که همهٔ مردم را تعلیم می‌دهد، خودش متوجّه نمی‌شود؟
11. خداوند از افکار آدمیان آگاه استو می‌داند که افكار ما بیهوده است.
12. خوشا به حال کسی‌که تو او را تأدیب می‌کنیو شریعت خود را به او می‌آموزی.
13. در روز سختی به او آرامش می‌بخشی؛روزی که گناهکاران را به مجازات می‌رسانی.
14. خداوند قوم خود را فراموش نمی‌‌کندو قوم برگزیدهٔ خود را هرگز رد نخواهد کرد.
15. بار دیگر عدالت به دادگاهها باز خواهد گشتو عادلان از آن پشتیبانی خواهند کرد.
16. در مقابل شریران، چه کسی از من دفاع خواهد کرد؟در برابر مردم بدکار، چه کسی مرا یاری خواهد نمود؟