6. تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرندو به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.
7. به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایندو آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد،بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.
8. آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود،زیرا آنها کسانی بودند کهبه خدا وفادار نبودندو در ایمانشان استوار نماندند.
9. طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند،در روز جنگ فرار کردند.
10. آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردندو احکام او را بجا نیاوردند.
11. آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.
12. كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشاندر سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.
13. خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه داشتو آنها را از میان آن گذرانید.
14. هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر،و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.
15. در بیابان، صخره‌ها را شکافتو از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.
16. او از صخره، چشمه به وجود آوردو آب را مانند رودخانه جاری ساخت.
17. ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدندو در بیابان از او سرپیچی کردند.
18. در دلهای خود، خدا را امتحان کردندو از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.
19. علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند:«آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟
20. درست است که او توانست صخره را بزندو رود جاری شود،آیا می‌تواند برای مانان و گوشت نیز فراهم کند؟»
21. وقتی خداوند شکایت آنها را شنید،بسیار خشمگین شدو آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،
22. زیرا آنها به خدا ایمان نداشتندو باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.
23. ولی خداوند به آسمان فرمان دادو درهای آسمان گشوده شدند
24. و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا رابر ایشان بارانید تا بخورند.
25. بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردندو خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.