48. رمهها و گلّههایشان را با تگرگو رعد و برق نابود کرد.
49. او خشم هولناک و غضب خود رامانند فرشتگان مرگ فرستاد.تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.
50. او از خشم خود دست نکشید،بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.
51. تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.
52. آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کردو آنان را در بیابان هدایت نمود.
53. او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند.امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.
54. او آنها را به سرزمین مقدّس خود،بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.
55. ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راندو سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کردو به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.
56. امّا آنها بار دیگر طغیان کردندو خدای متعال را امتحان نمودندو دستورات او را اطاعت نکردند.
57. مانند نیاکان خود به راه کج رفتند،و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.
58. با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر،آتش خشم او را برافروختند.
59. چون خدا آن وضع را دید به خشم آمدو قوم اسرائیل را از حضور خود راند.
60. خیمهٔ شیلوه را-که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.
61. به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرتو جلال او بود، به یغما ببرند.
62. او از قوم خود خشمگین شدو آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.
63. جوانانشان در آتش جنگ سوختندو دختران جوان بی‌شوهر ماندند.
64. کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدندو بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.