32. با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدندو با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.
33. بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه،و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.
34. هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت،بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودندو از صمیم دل توبه می‌کردند.
35. آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاستو پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.
36. امّا حرفهای آنها همه دروغ بودو از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.