22. بگذار جشن آنها به ماتمو امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.
23. چشمانشان را کورو کمرشان را سست گردان.
24. خشم خود را بر سر آنان بریزو ایشان را با آتش غضبت بسوزان.
25. خانه‌های ایشان ویران شودو کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.
26. زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ایو دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.
27. گناهانشان را در نظر بگیرو راه نجات را بر آنان ببند.
28. نامشان را از دفتر زندگی محو کنو آنان را جزء قوم خود مشمار.
29. امّا من در رنج و عذابم،ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.
30. من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.