2. مانند دودی که در برابر باد محو می‌شود، آنان را پراکنده ساز،همچنان‌که موم در برابر آتش، آب می‌شود،گناهکاران در پیشگاه خدا هلاک می‌شوند.
3. امّا نیکوکاران خوشحال می‌شوندو در حضور خدا سرافراز می‌گردند و فریاد شادی برمی‌آورند.
4. برای خدا سرود بخوانید و نام او را بستایید.برای او که بر ابرها سوار است، با آواز بلند بسرایید.نام او خداوند است، در پیشگاه وی شادی کنید.
5. خدا که در بارگاه مقدّس خود می‌باشد،پدر یتیمان و دادرس بیوه زنان است.
6. آوارگان را سر و سامان می‌دهدو اسیران را با شادمانی آزاد می‌کند.امّا گردنکشان را آوارهٔ بیابان می‌سازد.
7. ای خدا، هنگامی‌که قوم خود رادر بیابان هدایت می‌کردی،
8. زمین لرزید، از آسمان باران باریدو کوه سینا از هیبت حضور تو ای خدای اسرائیل،به لرزه درآمد.
9. ای خدا، تو باران فراوان بر زمین فرستادیتا آن را شاداب و سرسبز گرداند،
10. قوم تو در آن ساکن گردید و ای خدا،تو از رحمت خود، حاجات نیازمندان را برآوردی.
11. خداوند فرمان دادو زنان این مژده را به مردم رساندند: