12. «پادشاهان و سپاهیان آنها می‌گریزند!»زنان در خانه‌های خود غنایمی را که به دست آورده‌اند، تقسیم می‌کنند.
13. آنانی که در آغل گوسفندان می‌خوابیدند، اکنون مانند کبوتری که بالهایش نقره‌ایو پرهایش طلایی است، آراسته شده‌اند.
14. خداوند متعال پادشاهان را مانند دانه‌های برفبر کوه صلمون پراکنده ساخت.
15. ای کوه با عظمت باشانو ای قلّه‌های بلند!
16. ای قلّه‌های بلند باشان،چرا با حسرت به کوهی که خدا آن را برای سکونت خود اختیار کرد،و مسکن ابدی او شد، می‌نگرید؟
17. خداوند با هزاران هزار ارّابهاز کوه سینا به جایگاه مقدّس خود آمد.
18. بعد به عالم بالا صعود فرمود و عدّه‌ای را با خود به اسارت برد.از آدمیان، حتّی از یاغیان و سرکشان هدایایی دریافت نموده است.خداوند، خدا در آنجا سکونت خواهد کرد.