5. ترس و وحشت مرا احاطه کردهو از پا انداخته است.
6. می‌گویم: «ای کاش مانند کبوتر بال می‌داشتم، پر می‌زدمو به جای آرامی می‌رفتم.
7. ای کاش به دوردستها پرواز می‌کردم،و خانهٔ خود را در بیابان می‌ساختم،
8. پناهگاهی می‌جُستمو از توفان بلا در امان می‌ماندم.»
9. خداوندا، زبان شریران را مغشوش گردان،زیرا آنها شهر را به آشوب کشیده‌اند.
10. شب و روز دیوارهای شهر را دور می‌زنندو جنایت و فساد می‌آفرینند.
11. فساد و شرارت همه‌جا را فراگرفتهو خیابانهای شهر پُر از فریب و نیرنگ است.
12. اگر دشمن به من توهین می‌کرد،آن را تحمّل می‌کردمو یا اگر رقیب من به ضد من برخاسته بود،خود را پنهان می‌نمودم.