3. از تهدید دشمنان هراسانمو ظلم مردم ظالم مرا آشفته کرده است.آنها مرا عذاب می‌دهندو از من نفرت دارند.
4. دلم افسرده و غمگین است.وحشت مرگ مرا فراگرفته است.
5. ترس و وحشت مرا احاطه کردهو از پا انداخته است.
6. می‌گویم: «ای کاش مانند کبوتر بال می‌داشتم، پر می‌زدمو به جای آرامی می‌رفتم.
7. ای کاش به دوردستها پرواز می‌کردم،و خانهٔ خود را در بیابان می‌ساختم،
8. پناهگاهی می‌جُستمو از توفان بلا در امان می‌ماندم.»
9. خداوندا، زبان شریران را مغشوش گردان،زیرا آنها شهر را به آشوب کشیده‌اند.