مزامیر 39:7-11 Today's Persian Version (TPV)

7. اینک ای خداوند به چه چیزی امیدوار باشم؟امید من به توست.

8. پس گناهانم را ببخش،مبادا اشخاص نادان مسخره‌‌ام کنند.

9. من سکوت می‌کنم و کلمه‌ای هم نخواهم گفت،زیرا تو مرا به این روز گرفتار کردی.

10. بیش از این آزارم مده،از دست ضربه‌های تو نزدیک است هلاک شوم.

11. انسان را به‌خاطر گناهش مجازات می‌کنی،همهٔ چیزهایی را که او به آن دل بسته است،مانند پارچهٔ بید خورده از بین می‌‌‌‌‌بری.بلی، عمر انسان یک نفس بیشتر نیست.

مزامیر 39