1. به خود گفتم مواظب رفتار خود خواهم بودو کوشش خواهم كرد که سخن خطایی بر زبان نیاورمو در حضور مردم شریر حرفی نزنم.
2. گنگ و خاموش ایستادمحتّی حرف خوب هم از زبانم شنیده نشد،امّا پریشانی من بیشتر می‌شد.
3. اضطراب بر من چیره شده بود،هرچه بیشتر فکر می‌کردم بیشتر مضطرب می‌‌‌‌شدم،سرانجام به زبان آمده و گفتم:
4. «خداوندا، می‌‌‌‌خواهم بدانم که چه وقت مرگم فرا خواهد رسید؟چند سال دیگر از عمرم باقی است،و چه وقت زندگی من تمام خواهد شد؟»