25. به فرمان او بادی شدید برخاستو امواج دریا را متلاطم ساخت.
26. کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدندو گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتندو سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.
27. مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردندو عقل خود را از دست داده بودند.
28. در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردندو او آنها را از پریشانی نجات داد.
29. توفان را آرام کردو امواج دریا ساکت شد.
30. آنها از آرامی خوشحال شدندو خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.
31. آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارو کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.