36. بُتهای آنها را پرستش کردندو در نتیجه اسباب سقوط خود را فراهم کردند.
37. پسران و دختران خود رابرای بُتهای کنعان قربانی نمودند.
38. خون پسران و دختران بی‌گناه خود را به‌خاطر بُتهای کنعان ریختندو آن سرزمین را با خون آلوده کردند.
39. به این ترتیب به‌خاطر رفتار بد خود، ناپاک گشتندو به خداوند خیانت ورزیدند.
40. آنگاه خداوند بر قوم خود خشم نمودهاز آنها متنفّر گردید.
41. پس آنها را به دست اقوامی که از آنها متنفّر بودند، سپردو آنها بر ایشان حکمرانی نمودند.
42. دشمنانشان بر آنها ظلم نموده،آنها را خوار و ذلیل کردند.
43. خداوند بارها قوم خود را نجات داد،ولی هر بار آنها مجدداً به ضد خدا شورش نمودند، بیشتر در گناه فرو رفتند.
44. با وجود این، هرگاه از روی درماندگی به حضور خداوند زاری کردند،خداوند زاری آنها را شنید.
45. پیمانی را که با آنها بسته بود، به یاد آوردو به‌خاطر محبّت پایدارش، بر آنها رحمت فرموده، از گناهانشان چشم پوشید
46. و دل مردمانی را که بر آنها ظلم می‌کردند،به رحم آورد.
47. ای خداوند خدای ما،ما را نجات بده،ما را از میان ممالک بیگانه به سرزمین خودمان بازگردان،تا از تو شکرگزار باشیم و نام پاک تو را ستایش کنیم.