24. خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.
25. خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.
26. پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.
27. چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.
28. وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛
29. و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.