3. مردم مصیبت‌زده و بلا دیدهٔ یهودا به اسارت رفته‌اند.در بین اقوام جهان زندگی می‌کنند و جایی برای استراحت ندارند.دشمنان دورش را گرفته‌اند و راه گریز از هر سو به رویش بسته شده است.
4. در روزهای مقدّس، دیگر کسی برای پرستش به معبد بزرگ نمی‌آید.همهٔ دروازه‌هایش متروک شده و کاهنانش آه می‌کشند.دخترانش که سرود می‌خواندند، اینک غمگین و افسرده‌اند و خودش در رنج و عذاب به سر می‌برد.
5. دشمنانش پیروز شده و بدخواهانش به قدرت رسیده‌اند،زیرا خداوند او را به‌خاطر گناهان بی‌شمارش مجازات کرده است.فرزندانش به دست دشمنان اسیر و به کشورهای بیگانه تبعید شده‌اند.
6. اورشلیم جلال و شکوه خود را از دست داده است.رهبرانش مانند آهوانی هستند که از گرسنگی ضعیف و ناتوان شده‌اندو نمی‌توانند از چنگ صیاد فرار کنند.
7. اورشلیم که اکنون در حال مصیبت است، دوران گذشته خود را به یاد می‌آورد؛ دورانی که صاحب شکوه و جلال بزرگی بود.زمانی که مردمانش اسیر دشمن شدند، کسی نبود که به او کمک کند.دشمن او را شکست داد و به شکست او خندید.
8. اورشلیم به‌خاطر گناهان زیاد خود مورد تمسخر قرار گرفته است.کسانی‌که به او احترام می‌گذاشتند، اکنون از او نفرت دارند؛زیرا برهنگی و وضع شرم‌آور او را دیده‌اند. او خود نیز آه می‌کشد و روی خود را از خجالت می‌پوشاند.