10. او آسمانها را شکافت و فرود آمدو زیر پاهایش ابرهای سیاه بود.
11. او با سرعت بر فرشتهٔ بالدار خود پرواز کردو بر بالهای باد پرواز کرد.
12. او با تاریکی خود را پوشانیدو ابرهای سیاه باران‌زا احاطه‌اش کردند.
13. از روشنی حضور او شراره‌ها زبانه کشیدند.
14. خداوند نیز در آسمانها با صدای رعدآسا سخن گفت.و صدای خداوند متعال شنیده شد.
15. تیرهای خود را پرتاب نمود و دشمنانش را پراکنده ساختو با رعد و برق همه را آشفته کرد.
16. عمق دریا ظاهر شدو بنیاد زمین آشکار گردید،هنگامی که خداوند دشمنانش را توبیخ کردو با خشم بر آنها غرید.
17. خداوند دستش را از آسمان دراز کرد و مرا برگرفت؛و از آبهای عمیق مرا بیرون کشید.
18. او مرا از دست دشمنان قدرتمندمو از دست تمام کسانی‌که از من متنفّرند رهانیدآنها برایم خیلی قوی بودند.