28. زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایندو می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.
29. پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟
30. هیچ شوینده‌ای نمی‌تواند گناهان مرا بشوید.
31. تو مرا در گل و لای و کثافت فرو می‌بریتا حتی لباس خودم از من نفرت کند.
32. تو مانند من، انسانی فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهمو با تو به دادگاه بروم.
33. کسی نیست که بین ما داوری کندو ما را آشتی بدهد.
34. اگر از مجازات من دست برداریو هیبت تو مرا به وحشت نیاندازد،
35. آنگاه می‌توانم بدون ترس با تو حرف بزنم،امّا متأسفانه این‌طور نیست.