17. او تُندباد را می‌فرستد و مرا پراکنده می‌سازدو بدون جهت به زخمهایم می‌افزاید.
18. مرا نمی‌گذارد که نفس بکشمو زندگی مرا با تلخی پُر می‌سازد.
19. با او یارای مقابله ندارم، زیرا قادر و تواناست.اگر به دادگاه شکایت کنم، چه کسی می‌تواند او را احضار کند؟
20. اگر بی‌گناه هم باشم، سخنان زبانم مرا محکوم می‌سازدو هر چیزی که بگویم، مرا مجرم می‌کند.
21. گرچه گناهی ندارم، امّا برای من فرقی نمی‌کند،زیرا از زندگی سیر شده‌ام.
22. خدا بی‌گناه و گناهکار را یکسان از بین می‌برد.
23. وقتی مصیبتی برسد و بی‌گناهی را ناگهان هلاک کند،خدا می‌خندد.
24. اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است.اگر خدا این کار را نکرده،چه کسی کرده است؟
25. زندگی من سریعتر از پیک تیزرو می‌گذرد، بدون آن که روی خوشی را ببینم.
26. سالهای عمرم مانند کشتیهای تندروو همچون عقابی که بر شکار خود فرود می‌آید، به سرعت سپری می‌شوند.
27. اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟
28. زیرا می‌ترسم که مبادا غم و رنج، دوباره به سراغ من بیایندو می‌دانم که خدا مرا خطاکار می‌شمارد.
29. پس اگر محکوم می‌شوم، چرا بی‌جهت تلاش کنم؟