6. روزهایم تندتر از ماکوی بافندگان می‌گذرندو در ناامیدی به پایان می‌رسند.
7. فراموش نکنید که عمر من لحظه‌ای بیش نیستو چشم من، روز خوبی را نخواهد دید
8. و چشمانی که امروز به من می‌نگرند، دیگر به رویم نخواهند افتاد.مرا جستجو خواهید کرد، امّا اثری از من نخواهید یافت.
9. مثل ابری که پراکنده و ناپدید می‌شود،کسانی هم که می‌میرند دیگر بر نمی‌خیزند.
10. به خانه‌های خود باز نمی‌گردندو آشنایانشان برای همیشه آنها را از یاد می‌برند.
11. از همین سبب است که نمی‌توانم خاموش بمانمو می‌خواهم درد و رنج خود را بیان کنم.
12. مگر من هیولای دریایی هستمکه مرا تحت نظر قرار داد‌ه‌ای؟
13. من دراز می‌کشم تا دَمی استراحت کنمو مصیبتهای خود را از یاد ببرم،
14. آنگاه تو مرا با خوابها می‌ترسانیو با کابوس‌ها به وحشت می‌اندازی.