7. بلکه همان‌طور که شعله از آتش بلند می‌شود،بدبختی هم از خود انسان سرچشمه می‌گیرد.
8. ولی اگر من به جای تو بودم،برای حل مشکل خود به سوی خدا باز می‌گشتم،
9. زیرا او کارهای عجیبو معجزات حیرت‌انگیز و بی‌‌شمار انجام می‌دهد.
10. باران را می‌فرستدو کشتزارها را آبیاری می‌کند.
11. فروتنان را سرفراز،و ماتمیان را شادمان می‌سازد.
12. نقشهٔ حیله‌گران را باطل می‌کندو آنها را در کارهایشان ناکام می‌سازد.
13. خودشان در دامی که برای دیگران گذاشته‌اند، گرفتار می‌شوند؛و توطئهٔ آنها نقش برآب می‌گردد.
14. روزِ روشنِ آنها به شبِ تاریک مبدّل می‌شود و کورمال‌کورمال راه می‌روند.
15. امّا خدا نیازمندان و فقیران را از ظلمِ ظالمو از چنگِ زورمندان نجات می‌دهد.
16. به مسکینان امید می‌بخشد و دهان شریران را خواهد بست.
17. خوشا به حال کسی‌که خدا او را تنبیه می‌کند،پس تو نباید از تنبیه قادر مطلق آزرده شوی،
18. زیرا اگر خدا کسی را مجروح می‌کند، خودش هم جراحت او را می‌بندد،بیمار می‌سازد و شفا می‌دهد.
19. او بارها تو را از بلاهای گوناگون نجات خواهد داد.
20. در وقت قحطی تو را از مرگ رهایی می‌بخشدو هنگام جنگ از دَم شمشیر.
21. از زخمِ زبان در امان خواهی بودو از هلاکت، تو را خواهد رهانید.