13. خودشان در دامی که برای دیگران گذاشته‌اند، گرفتار می‌شوند؛و توطئهٔ آنها نقش برآب می‌گردد.
14. روزِ روشنِ آنها به شبِ تاریک مبدّل می‌شود و کورمال‌کورمال راه می‌روند.
15. امّا خدا نیازمندان و فقیران را از ظلمِ ظالمو از چنگِ زورمندان نجات می‌دهد.
16. به مسکینان امید می‌بخشد و دهان شریران را خواهد بست.
17. خوشا به حال کسی‌که خدا او را تنبیه می‌کند،پس تو نباید از تنبیه قادر مطلق آزرده شوی،
18. زیرا اگر خدا کسی را مجروح می‌کند، خودش هم جراحت او را می‌بندد،بیمار می‌سازد و شفا می‌دهد.
19. او بارها تو را از بلاهای گوناگون نجات خواهد داد.
20. در وقت قحطی تو را از مرگ رهایی می‌بخشدو هنگام جنگ از دَم شمشیر.
21. از زخمِ زبان در امان خواهی بودو از هلاکت، تو را خواهد رهانید.
22. به جنگ و قحطی خواهی خندیدو از حیوانات وحشی نخواهی ترسید.
23. زمینی را که شخم می‌زنی بدون سنگ خواهد بودو با حیوانات وحشی در صلح و صفا زندگی خواهی کرد.
24. خانه‌ات محفوظ بودهو اموال تو دزدیده نخواهد شد.
25. فرزندانت همچون علف صحرا، زیاد خواهند شد.