6. اشخاص شریر را زنده نمی‌گذاردو به داد مردم مظلوم می‌رسد.
7. به مردمان نیک توجّه داردو آنها را به تخت پادشاهی می‌نشاندو تا به ابد سرفراز می‌سازد.
8. امّا اگر با زنجیرها بسته شوندو به‌خاطر آنچه که انجام داده‌اند به مصیبتی گرفتار شوند،
9. خدا خطاها و گناهشان را که از روی غرور مرتکب شده‌اند، به رخ آنها می‌کشد.
10. گوشهایشان را باز می‌کند تا دستورات او را بشنوندو از کارهای خطا دست بکشند.
11. هرگاه سخنان او را شنیده، از او اطاعت کنند،در تمام عمر خود سعادتمند و خوشحال خواهند شد.
12. امّا اگر نافرمانی کنند، با شمشیر کشته می‌شوندو در نادانی خواهند مرد.
13. آنانی که بی‌خدا می‌باشند، همیشه خشمگین هستندو حتّی در وقت هلاکت هم از خدا کمک نمی‌طلبند.
14. در جوانی می‌میرندو عمرشان با ننگ و رسوایی به پایان می‌رسد.
15. امّا خدا رنجدیدگان را از سختی و زحمت نجات می‌دهدو در حقیقت وقتی‌که رنج می‌بینند، گوشهایشان را باز می‌کنند.
16. خدا تو را از رنج و مصیبت می‌رهاندو به جایی می‌آورد که خوشبخت و آرام باشیو سفرهٔ تو را با نعمات خود پُر می‌کند.
17. امّا اکنون به‌خاطر شرارت خود سزاوار مجازات هستی.
18. پس احتیاط کن، مبادا کسی تو را با رشوه و ثروتاز راه راست منحرف سازد.
19. ناله و فریاد تو سودی نداردو با قدرت خود نمی‌توانی از مصیبت رهایی یابی.
20. در آرزوی فرا رسیدن شب نباش،چرا که شب وقت هلاکت ملّتهاست.
21. به راه گناه مرو، زیرا به‌خاطر گناه بودکه تو به این مصیبتها گرفتار شدی.