20. در آرزوی فرا رسیدن شب نباش،چرا که شب وقت هلاکت ملّتهاست.
21. به راه گناه مرو، زیرا به‌خاطر گناه بودکه تو به این مصیبتها گرفتار شدی.
22. به یادآور که قدرت خدا چقدر عظیم است؛او معلّمی است که همتا ندارد.
23. چه کسی می‌تواند به او بگوید که چه کندو یا او را متّهم به بی‌عدالتی نماید؟
24. مردم همیشه کارهای خدا را ستایش کرده‌اند،تو هم باید او را به‌خاطر کارهایش ستایش کنی.
25. همهٔ مردم کارهای او را دیده‌اندو از دور مشاهده کرده‌اند.
26. ما نمی‌توانیم عظمت خدا را بکلّی درک کنیمو به ازلی بودن او پی ببریم.
27. او آب را به صورت بخار به هوا می‌فرستدو از آن قطرات باران را می‌سازد.
28. بعد ابرها باران را به فراوانی برای انسان می‌ریزند.
29. کسی نمی‌داند که ابرها چگونه در آسمان حرکت می‌کنندو غرّش رعد از آسمان خدا چگونه برمی‌خیزد!
30. می‌بینید که چگونه آسمان را با برق روشن می‌سازد،امّا اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.
31. خدا روزیِ مردم را آماده کرده،به فراوانی به آنها می‌دهد.
32. برق را با دستهای خود می‌گیردو به هدف می‌زند.