1. حال ای ایّوببا دقّت به سخنان من گوش بده.
2. می‌خواهم آنچه را که در نظر دارم به تو بگویم.
3. حرفهای من از صمیم دل،صادقانه و حقیقت است.
4. زیرا روح خدا مرا سرشته و نَفَس قادر متعال به من زندگی بخشیده است.
5. اگر می‌توانی جواب مرا بدهی، درنگ نکن.
6. من و تو در نظر خدا فرقی نداریم.او هردوی ما را از گِل سرشته است.
7. پس تو نباید از من ترس و وحشت داشته باشیو من بر تو فشار نمی‌آورم.
8. شنیدم که گفتی:
9. «من پاک هستم و خطایی نکرده‌ام.بی‌عیب هستم و گناهی ندارم.
10. خدا بهانه می‌جوید تا گناهی در من بیابدو مرا دشمن خود می‌شمارد.
11. پاهایم را به زنجیر می‌بنددو در هر قدم مراقب من است.»
12. امّا ایّوب، من تو را قانع می‌سازم که تو اشتباه می‌‌کنی.خدا بزرگتر از همهٔ انسانهاست.
13. چرا خدا را متّهم می‌‌کنیو می‌گویی که او برای کارهایی که می‌کند به انسان توضیح نمی‌دهد.
14. خدا به راههای مختلف با انسان صحبت می‌کند،امّا کسی به کلام او توجّه نمی‌نماید.
15. در شب، وقتی انسان در خواب عمیق فرو می‌رود،در رؤیا با او حرف می‌زند.
16. گوشهای او را باز می‌کند.او را می‌ترساند و اخطار می‌دهد