23. چون من از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدمهرگز جرأت نمی‌کردم که به چنین کاری دست بزنم.
24. به طلا و نقره اعتماد و اتّکا نداشته‌ام
25. و ثروت زیاد مایهٔ خوشی من نبوده است.
26. به آفتاب تابان و مهتاب درخشاندل نبسته‌ام.
27. آنها را نپرستیده و از دور نبوسیده‌ام.
28. زیرا این کار هم گناه است و اگر آن کار را می‌کردم،مستوجب مجازات می‌بودم، چون با این کار، خدای متعال را منکر می‌شدم.
29. هرگز از مصیبت دشمنان شاد نشده‌امو از بلایی که بر سرشان آمده است، خوشحال نبوده‌ام.
30. زبان خود را از گناه بازداشته و برای آنها دعای بد نکرده‌ام.
31. آنهایی که برای من کار می‌کنندهرگز گرسنه نبوده‌اند.
32. هیچ غریبه‌ای را نگذاشته‌ام که شب در کوچه بخوابد،بلکه درِ خانهٔ من، همیشه به روی مسافران باز بوده است.
35. آیا کسی هست که به سخنان من گوش بدهد؟من قسم می‌خورم که حقیقت را می‌گویم.بگذارید قادر مطلق جواب مرا بگوید،و اتّهاماتی را که علیه من وارد کرده‌اند، نشان بدهد.
36. من آنها را به گردن می‌گیرمو تاج سر خود می‌سازم.
37. همهٔ کارهایی را که کرده‌ام، برای او بیان می‌کنمو با سرفرازی در حضور او می‌ایستم.
38. اگر زمینی را که در آن کشت می‌کنماز مالک اصلی‌اش بزور گرفته باشم،
39. و از محصول آن بدون قیمت خوردهو باعث قتل مالک آن شده باشم،
40. در آن زمین به عوض گندم، خارو به جای جو، علف هرزه بروید.سخنان ایّوب پایان گرفت.