23. می‌دانم که مرا به دست مرگ،یعنی به سرنوشتی که برای همهٔ موجودات تعیین کرده‌ای، می‌سپاری.
24. چرا به کسی‌که از پا افتادهو برای کمک التماس می‌نماید، حمله می‌‌کنی؟
25. آیا من برای کسانی‌که در زحمت بودند، گریه نکردمو آیا به‌خاطر مردم مسکین و نیازمند، غصّه نخوردم؟
26. امّا به عوض خوبی، بدی دیدمو به عوض نور، تاریکی نصیبم شد.
27. دلم پریشان است و آرام ندارمو به روز بد گرفتار شده‌ام.
28. ماتم‌کنان در عالم تاریکی، سرگردان هستم.در میان جماعت می‌ایستم و برای کمک فریاد می‌زنم.
29. همنشین من شغالو شترمرغ دوست من شده است.
30. پوست بدنم سیاه شده، به زمین می‌ریزد و استخوانهایم از شدّت تب می‌سوزند.
31. آواز چنگ من به ساز غم تبدیل شدهو از نی من، نوای ناله و صدای گریه می‌آید.