1. انسان که از زن زاییده می‌شود،عمرش کوتاه و سراسر زحمت است.
2. همچون گُل می‌شکفد و بزودی پژمرده می‌شودو مانند سایه‌ای زودگذر و ناپایدار است.
3. پس ای خدا، چرا بر چنین موجودی این‌قدر سخت می‌گیریو از او بازخواست می‌‌کنی؟
4. هیچ‌کس نمی‌تواند از یک چیز ناپاکچیزی پاک به دست آورد.
5. طول عمر و شمارهٔ ماههای عمرش راتو از پیش تعیین نموده‌ایو کسی نمی‌تواند آن را تغییر بدهد.
6. پس از خطای او چشم بپوش و او را به حال خودش بگذارتا پیش از اینکه با زندگی وداع کند، لحظه‌ای آسوده باشد.
7. برای یک درخت این امید هست که اگر قطع گردد، دوباره سبز شودو شاخه‌های تازهٔ دیگری بیاورد.
8. هرچند ریشه‌اش در زمین کهنه شودو تنه‌اش در خاک بپوسد،
9. بازهم وقتی‌که آب به آن برسد، مثل یک نهال تازه جوانه می‌زند و شکوفه می‌آورد.
10. امّا انسان وقتی‌که مُرد فاسد می‌شودو از بین می‌رود و کجایند آنها؟