14. آنچه را که خدا خراب کند، هیچ‌کسی نمی‌تواند آباد نماید.اگر خدا کسی را به زندان بیاندازد، کسی نمی‌تواند او را آزاد کند.
15. هرگاه باران را متوقّف سازد، زمین خشک می‌شودو اگر توفان را بفرستد، زمین را زیر آب غرق می‌کند.
16. بلی، خدا دانا و تواناستو اختیار فریب‌دهندگان و فریب‌خوردگان در دست اوست.
17. او حکمت حاکمان را از ایشان می‌گیردو کارهای رهبران را مانند احمقان می‌سازد.
18. پادشاهان را خلع و اسیر خود می‌کند.
19. کاهنان را حقیر و زورمندان را سرنگون می‌سازد.
20. قدرت سخن معتمدانو فهم اشخاص پیر را از بین می‌برد.
21. حاکمان را ذلیل و زورمندان را حقیر می‌کند.
22. چیزهایی را که تاریک و مبهم هستند روشن می‌سازد.
23. به ملّتها قوّت و نیرو می‌بخشد و سپس آنها را از بین می‌برد.به تعدادشان می‌افزاید و سپس آنها را به دست دشمن می‌سپارد.
24. حکمت رهبران را از آنها می‌گیردو آنها را در بیابان آواره می‌سازد.
25. در تاریکی، کورمال‌کورمال راه می‌روند و مانند مستان، افتان و خیزان قدم می‌زنند.