1. ای برادران من، وقتی من برای اعلام اسرار الهی به نزد شما آمدم، با فصاحت و فلسفهٔ انسانی نیامدم،
2. زیرا من تصمیم گرفته بودم تا زمانی‌که در میان شما هستم، همه‌چیز جز عیسی مسیح مصلوب شده را فراموش كنم.
3. من با ضعف و با ترس و لرز به میان شما آمدم
4. و سخن و پیام خود را با دلایل مجذوب كنندهٔ فلسفی بیان نكردم، بلكه آن را با روح‌القدس و قدرت او به ثبوت رسانیدم
5. تا ایمان شما بر قدرت خدا متّکی باشد، نه بر فلسفهٔ انسانی.
6. البتّه فلسفه و حكمتی هست كه آن را در میان اشخاصی كه در روح بالغ هستند بیان می‌کنیم، امّا آن حكمتی نیست كه متعلّق به این جهان و یا حکمرانان این جهان باشد -حكمرانانی كه به سوی نابودی پیش می‌روند-
7. بلكه حكمت مرموز خدا را كه از چشم آدمیان پوشیده بود و خدا آن را از ازل برای جلال ما قرار داده بود، ابراز می‌کنیم.
8. هیچ‌یک از حكمرانان این جهان این را نفهمیدند، زیرا اگر فهمیده بودند، خداوند جلال را مصلوب نمی‌کردند.
9. امّا چنانکه کتاب‌مقدّس می‌گوید:«آنچه را كه هرگز چشمی ندیده و گوشی نشنیدهو به‌خاطر انسانی خطور نكرده است،خدا برای دوستداران خود مهیّا نموده است.»