4. محبّت بردبار و مهربان است. در محبّت حسادت و خودبینی و تكبّر نیست.
5. محبّت رفتار ناشایسته ندارد، خودخواه نیست، خشمگین نمی‌شود و كینه به دل نمی‌گیرد.
6. محبّت از ناراستی خوشحال نمی‌شود ولی از راستی شادمان می‌گردد.
7. محبّت در همه حال صبر می‌کند و در هرحال خوش‌باور و امیدوار است و هر باری را تحمّل می‌كند.
8. نبوّت از بین خواهد رفت و سخن گفتن به زبانها خاتمه یافته و بیان معرفت از میان می‌رود، امّا محبّت هرگز از میان نخواهد رفت.
9. عطایایی مانند معرفت و نبوّت، جزئی و ناتمام است.
10. امّا با آمدن كمال هر آنچه جزئی و ناتمام است از بین می‌رود.