1. اینها سخنانی است که مادر لموئیل پادشاه به او تعلیم داد:
2. ای پسر من، ای پسری که تو را با نذر و نیاز به دنیا آورده‌ام.
3. نیروی جوانی‌ات را صرف زنان مکن، زیرا آنها باعث نابودی پادشاهان شده‌اند.
4. ای لموئیل، برای پادشاهان شایسته نیست که شرابخوار باشند،
5. زیرا ممکن است قوانین را فراموش کرده نتوانند به داد مظلومان برسند.
6. شراب را به کسانی بده که در انتظار مرگ هستند و به کام کسانی بریز که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند،
7. تا بنوشند و بدبختی و ناکامی خود را فراموش کنند.
8. دهان بگشا و از حق کسانی‌که بی‌زبان و بیچاره هستند، دفاع کن.
9. دهان خود را بازکن و با عدالت داوری کن و به کمک مردم فقیر و مسکین بشتاب.
10. زن لایق را چه کسی می‌تواند پیدا کند؟ ارزش او از جواهرات هم زیادتر است.
11. او مورد اعتماد شوهر خود می‌باشد و نمی‌گذارد که شوهرش به چیزی محتاج شود.
12. سراسر عمرش به شوهر خود خوبی می‌کند نه بدی.
13. پشم و کتان را می‌گیرد و با دستهای خود آنها را می‌ریسد.
14. او برای تهیهٔ خوراک مانند کشتیهای تاجران به راههای دور می‌رود.