6. خداوند به من می‌گوید:«ای بندهٔ من، برایت وظیفهٔ بزرگتری دارم.تو نه فقط عظمت قوم اسرائیل-آنها که زنده‌اند- را برمی‌گردانی،بلکه من تو را نور تمام ملّتهای جهان خواهم ساخت،تا اینکه تمام دنیا نجات یابد.»
7. خدای قدّوس و نجات‌دهنده اسرائیلبه آن کس که شدیداً مورد نفرت است،تمام ملّتها و حکّام آنها که از او متنفّرند، چنین می‌گوید:«وقتی پادشاهان ببینند تو آزاد شده‌ایبه احترام برخواهند خاست،شاهزادگان هم آن را می‌بینندو به احترام خَم شده تعظیم می‌کنند.»تمام اینها واقع خواهد شد، چون خداوند بندهٔ خود را برگزیده است.خدای قدّوس اسرائیل در وعده‌‌های خود امین است.
8. خداوند به قوم خود می‌گوید:«وقتی زمان نجات شما فرا رسد، به شما لطف خواهم کرد،و به فریادهای شما برای کمک پاسخ خواهم داد.من حافظ و حامی تو خواهم بود،و به وسیلهٔ تو پیمانی با تمام ملّتها می‌بندم.من می‌گذارم یک‌بار دیگر در سرزمین خودکه اکنون ویران است ساکن شوی.
9. من به اسیرانو به آنها که در سیاه‌چالها زندانی هستندمی‌گویم 'آزاد شوید، وارد نور شوید!'آنها مانند گوسفندانی هستند که در دامنهٔ تپّه‌ها می‌چرند،
10. آنها هیچ‌وقت گرسنه و تشنه نخواهند بود.خورشید و گرمای بیابان به آنها آزاری نمی‌رساند،چون آنها به وسیلهٔ کسی رهبری می‌شوند که آنها را دوست دارد.او آنها را در کنار چشمه‌‌های آب روان رهبری خواهد کرد.
11. «من شاهراهی در امتداد کوهستان‌ها خواهم ساخت،و راهی برای عبور قوم خودم آماده خواهم کرد.
12. قوم من از سرزمینهای دوردست-از شمال و مغرب و از آسوان در جنوب- می‌آیند.»
13. ای آسمانها بسرایید! ای زمین فریاد شادی برآور!ای کوهها با صدای بلند بسرایید!خداوند به قوم خودش تسلّی خواهد داد،او به قوم رنجدیدهٔ خود رحم خواهد کرد.
14. امّا مردم اورشلیم گفتند:«خداوند ما را ترکو فراموش کرده است.»