18. مردم در پاسخ گفتند:«بگویید عجله کنند و برای سوگواری ما آن‌قدر نوحه سرایی کنند،تا چشمان ما از اشک پُرو مژگان ما از گریستن خیس شوند.»
19. به صدای گریه در صهیون گوش دهید:«ما از بین رفته‌ایمو کاملاً رسوا شده‌ایم!باید از این سرزمین دور شویم.خانه‌های ما ویران شده است.»
20. من گفتم:«ای زنان به آنچه خداوند می‌گوید گوش دهید،و به کلمات او توجّه کنید.به دختران خود سوگواری و به دوستان خود نوحه‌سرایی را بیاموزید.
21. مرگ از روزنهٔ پنجره‌ها وارد کاخهای ما شده است،کودکان را در کوچه‌ها و نوجوانان را در بازارها از بین می‌برد.
22. اجساد بی‌جان-مثل توده‌های کُود در مزارع،و مانند خرمنی که درو کنندگان جا گذاشته و کسی آنها را جمع نکرده باشد-در همه‌جا پراکنده هستند.این است آنچه خداوند به من گفت که بگویم.»
23. خداوند می‌گوید:«افراد دانا نباید به دانش خود ببالند،و آدمهای قوی نباید به قدرت خود افتخار کنند،و نه اشخاص ثروتمند به ثروت خویش.