17. خداوند می‌گوید: «مواظب باشید، من مارهای سمی -مارهایی که افسون نمی‌شوند- به میان شما خواهم فرستاد و آنها شما را خواهند گزید.»
18. اندوه من بی‌درمان استو دل من پر از درد است.
19. گوش دهید، در تمام این سرزمینصدای گریهٔ قوم من شنیده می‌شود.آنها می‌پرسند: «آیا دیگر خداوند در صهیون نیست؟آیا پادشاه صهیون دیگر در آنجا نیست؟»خداوند پادشاه آنها، در جواب می‌گوید:«چرا با پرستش بُتهای خودتانو با تعظیم در برابر خدایان بی‌ارزش بیگانگان مرا به خشم آوردید؟»
20. مردم با گریه می‌گویند:«تابستان و فصل برداشت محصول به پایان رسید،امّا ما هنوز خلاص نشده‌ایم.»
21. دل من شکسته،چون قوم من درهم شکسته است،من عزادار، سوگوار و ماتم زده‌ام.
22. آیا مرهمی در جلعاد پیدا نمی‌شود؟و آیا طبیبی در آن نیست؟پس چرا قوم من درمان نشده است؟