11. هیچ ملّت دیگری هرگز خدایان خود را،-هرچند غیر واقعی بودند- عوض نکردند.امّا قوم من، مرا که برایشان افتخار و بزرگی آوردم،با خدایانی که برایشان هیچ‌کاری نمی‌توانند بکنند، عوض کردند.
12. از این رو به آسمان دستور می‌دهم از وحشت بلرزد،و متعجّب و حیران بماند،
13. چون قوم من مرتکب دو گناه شده‌اند:آنها مرا که سرچشمهٔ آب گوارا هستم، ترک کرده‌اندو برای خود آب‌انبار کند‌ه‌اند؛آب‌انبارهای ترک خورده‌ای که آب را اصلاً نگاه نمی‌دارند.
14. «اسرائیل برده نیستو در بردگی متولّد نشد،پس چرا دشمنانش برای شکار او در کمین نشسته‌اند؟
15. آنان مثل شیر بر او می‌غرّند،و سرزمین او را به صورت بیابان درآورده‌اند،و شهرهایش را کاملاً متروک و ویران کرده‌اند.
16. آری مردان ممفیس و تَحفَنحیسجمجمهٔ او را شکسته‌اند.
17. ای اسرائیل، خودت باعث این بودی!تو مرا -خداوند، خدای خود را- ترک کردی،درحالی‌که من تو را در تمام راه رهبری می‌کردم.
18. فکر می‌کنی رفتن تو به مصرو نوشیدن از آب رود نیل برایت فایده‌ای خواهد داشت؟یا رفتن به آشور و نوشیدن از رود فراتبرایت چه سودی خواهد داشت؟
19. شرارت تو موجب مجازات تو،و روی‌گردانیدن تو از من، باعث محکومیّت توست.تو خواهی آموخت که ترک کردن و بی‌حرمتی به من-خداوند، خدای خودت-چه اشتباه تلخی است.من، خدای متعال چنین گفته‌ام.»
20. خداوند متعال می‌گوید:«ای اسرائیل از زمانهای قدیم تو از فرمان من سرپیچی کردی،و حاضر نبودی از من اطاعت کنی و مرا بپرستی.بر فراز تپّه‌های مرتفع،در پای درختان سبز،تو الهه‌های باروری را می‌پرستیدی.
21. من تو را مثل یک تاک برگزیده،از بهترین بذر زمین کاشتم.امّا نگاه کن، ببین چه شده‌‌ای!یک تاک پوسیدهٔ بی‌ارزش.
22. حتّی اگر خودت را با قویترین صابون‌ها بشویی،بازهم لکه‌های گناهت را می‌بینم.