17. از اعلی علیین فرستاده، مرا گرفت. و از آبهای بسیار مرا بیرون کشید.
18. مرا از دشمنان زورآورم رهایی داد. و ازمبغضانم، چونکه از من قویتر بودند.
19. در روز شقاوت من، ایشان مرا دریافته بودند. لیکن خداوند تکیه گاه من بود.
20. مرا به مکان وسیع بیرون آورد. و مرا خلاصی داد چونکه به من رغبت میداشت.
21. پس خداوند مرا به حسب عدالتم جزا خواهدداد. و به حسب پاکیزگی دستم مرا مکافات خواهد رسانید.
22. زیرا که طریق های خداوند را حفظ نمودم. و ازخدای خویش عصیان نورزیدم.
23. چونکه جمیع احکام او در مد نظر من است. واز فرایض او انحراف نورزیدم.
24. و به حضور او کامل شدم. و از عصیان ورزیدن، خویشتن را بازداشتم.
25. بنابراین خداوند مرا به حسب عدالتم جزا داد. و برحسب صداقتی که در نظر وی داشتم.
26. با شخص رحیم، خویشتن را رحیم خواهی نمود. و با مرد کامل با کاملیت رفتار خواهی کرد.
27. با شخص طاهر به طهارت عمل خواهی نمود. و با کج خلقان مخالفت خواهی کرد.
28. و قوم مستمند را نجات خواهی داد. اماچشمان تو بر متکبران است تا ایشان را پست گردانی.
29. زیرا که توای خداوند، نور من هستی. وخداوند، تاریکی مرا به روشنایی مبدل خواهدساخت.
30. زیرا که به استعانت تو بر لشکری تاخت آوردم. و به مدد خدای خود بر حصارها جست وخیز نمودم.
31. و اما خدا، طریق وی کامل است؛ و کلام خداوند مصفا؛ و او برای جمیع متوکلانش سپرمی باشد.
32. زیرا کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخره غیر از خدای ما؟
33. خدا قلعه استوار من است. و طریق مرا کامل می سازد.
34. و پایهایم را مثل پای غزال میگرداند، و مرا برمکانهای بلندم برپا میدارد.
35. دستهای مرا به جنگ تعلیم میدهد، و به بازوی خود کمان برنجین را میکشم.