54. و هرکه جسد مرا خورد و خون مرا نوشید، حیات جاودانی دارد و من در روزآخر او را خواهم برخیزانید.
55. زیرا که جسد من، خوردنی حقیقی و خون من، آشامیدنی حقیقی است.
56. پس هرکه جسد مرا میخورد و خون مرا مینوشد، در من میماند و من در او.
57. چنانکه پدر زنده مرا فرستاد و من به پدر زنده هستم، همچنین کسیکه مرا بخورد او نیز به من زنده میشود.
58. این است نانی که از آسمان نازل شد، نه همچنانکه پدران شما من را خوردند و مردند؛ بلکه هرکه این نان را بخورد تا به ابد زنده ماند.»
59. این سخن را وقتی که در کفرناحوم تعلیم میداد، در کنیسه گفت.
60. آنگاه بسیاری از شاگردان او چون این راشنیدند گفتند: «این کلام سخت است! که میتواندآن را بشنود؟»