1. بهایمی را که با وی در کشتی بودند، بیادآورد. و خدا بادی بر زمین وزانید و آب ساکن گردید.
2. و چشمه های لجه و روزنهای آسمان بسته شد، و باران از آسمان باز ایستاد.
3. و آب رفته رفته از روی زمین برگشت. و بعد از انقضای صد و پنجاه روز، آب کم شد،
4. و روز هفدهم ازماه هفتم، کشتی بر کوههای آرارات قرار گرفت.
5. و تا ماه دهم، آب رفته رفته کمتر میشد، و درروز اول از ماه دهم، قله های کوهها ظاهر گردید.
6. و واقع شد بعد از چهل روز که نوح دریچه کشتی را که ساخته بود، باز کرد.
7. و زاغ را رهاکرد. او بیرون رفته، در تردد میبود تا آب از زمین خشک شد.
8. پس کبوتر را از نزد خود رها کرد تاببیند که آیا آب از روی زمین کم شده است.
9. اماکبوتر چون نشیمنی برای کف پای خود نیافت، زیرا که آب در تمام روی زمین بود، نزد وی به کشتی برگشت. پس دست خود را دراز کرد و آن را گرفته نزد خود به کشتی درآورد.
10. و هفت روز دیگر نیز درنگ کرده، باز کبوتر را از کشتی رها کرد.
11. و در وقت عصر، کبوتر نزد وی برگشت، و اینک برگ زیتون تازه در منقار وی است. پس نوح دانست که آب از روی زمین کم شده است.
12. و هفت روز دیگر نیز توقف نموده، کبوتر را رها کرد، و او دیگر نزد وی برنگشت.
13. و در سال ششصد و یکم در روز اول از ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. پس نوح پوشش کشتی را برداشته، نگریست، و اینک روی زمین خشک بود.