1. ای خداوند مسکن ما تو بودهای، درجمیع نسلها،
2. قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی.
3. انسان را به غباربرمی گردانی، و میگوییای بنی آدم رجوع نمایید.
4. زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروزاست که گذشته باشد و مثل پاسی از شب.
5. مثل سیلاب ایشان را رفتهای و مثل خواب شدهاند. بامدادان مثل گیاهی که میروید.
6. بامدادان میشکفد و میروید. شامگاهان بریده و پژمرده میشود.
7. زیرا که در غضب تو کاهیده میشویم ودر خشم تو پریشان میگردیم.