7. ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!
8. موی را ازمصر بیرون آوردی. امتها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.
9. پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.
10. کوهها به سایهاش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.
11. شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.
12. پس چرا دیوارهایش را شکستهای که هر راهگذری آن را میچیند؟
13. گرازهای جنگل آن را ویران میکنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.
14. ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما
15. و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساختهای!
16. مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیدهاند!
17. دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساختهای.
18. و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم.
19. ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم.