7. ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم!
8. موی را ازمصر بیرون آوردی. امتها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی.
9. پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت.
10. کوهها به سایهاش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش.
11. شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر.
12. پس چرا دیوارهایش را شکستهای که هر راهگذری آن را میچیند؟
13. گرازهای جنگل آن را ویران میکنند و وحوش صحرا آن رامی چرند.