20. اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا میتواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»
21. پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.
22. زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.
23. پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود
24. و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.
25. مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقهای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.
26. بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،
27. و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.
28. وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.
29. پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.
30. ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود
31. که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت.
32. با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.
33. بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.
34. هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،
35. و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.
36. اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند.