14. و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.
15. در صحرا صخرهها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.
16. پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.
17. و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند،
18. و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.
19. و برضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا میتواند در صحراسفرهای حاضر کند؟
20. اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا میتواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»
21. پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.
22. زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.
23. پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود
24. و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.
25. مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقهای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.
26. بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،
27. و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.
28. وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.
29. پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.
30. ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود