7. چشمان ایشان از فربهی بدرآمده است و از خیالات دل خود تجاوز میکنند.
8. استهزا میکنند و حرفهای بد میزنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.
9. دهان خود را بر آسمانها گذاردهاند وزبان ایشان در جهان گردش میکند.
10. پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده میشود.
11. و ایشان میگویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»
12. اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده میشوند.