21. مرا برای خوراک زردآب دادند وچون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.
22. پس مائده ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون مطمئن هستند دامی باشد.
23. چشمان ایشان تارگردد تا نبینند. و کمرهای ایشان را دائم لرزان گردان.
24. خشم خود را بر ایشان بریز و سورت غضب تو ایشان را دریابد.
25. خانه های ایشان مخروبه گردد و در خیمه های ایشان هیچکس ساکن نشود.
26. زیرا برکسیکه تو زدهای جفامی کنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان می نمایند.
27. گناه بر گناه ایشان مزید کن و درعدالت تو داخل نشوند.
28. از دفتر حیات محوشوند و با صالحین مرقوم نگردند.
29. و اما من، مسکین و دردمند هستم. پسای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.